Αυτό είναι το σώμα σας σε κατάσταση στρες

Το στρες δεν είναι τίποτα παραπάνω από τη  φυσική αντίδραση του σώματος στον αντιλαμβανόμενο κίνδυνο.

Αλλά τι γίνεται όταν η αντίδραση αυτή δεν καταλαγιάζει ποτέ?

Ο άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος με προκλήσεις κινδύνους και συνεχή αγώνα για την επιβίωσή του από την εποχή που έκανε την εμφάνισή του πάνω στη γη. Αλλά δεν ήταν παρά μόνο στα μέσα του 20^ου αιώνα που ο φυσιολόγος Hans Selye επισήμανε αυτή την αντίδρασή μας στις αλλαγές της ζωής με μία λέξη :στρες. Τώρα σχεδόν 50 χρόνια μετά αυτή η λέξη αποτελεί θέμα καθημερινής συζήτησης. Ρωτάς μία φίλη σου “πως είσαι;” και απαντάει « Καλά είμαι, αλλά νιώθω λίγο αγχωμένη». Ξέρεις ακριβώς τι εννοεί , ακριβώς το ίδιο έχεις νιώσει  και εσύ πολλές φορές. Σε εσένα μπορεί να εμφανίζεται ως αϋπνία, ενώ η φίλη σου μπορεί να κοιμάται καλά αλλά να εμφανίζει πρόβλημα με το στομάχι ή πόνο στους ώμους

Τα συμπτώματα του στρες ενδέχεται να διαφέρουν σε κάθε άτομο αλλά έχουν τις ρίζες τους στις φυσιολογικές αλλαγές που υφίσταται το σώμα μας ότι νιώθουμε ότι βρισκόμαστε σε κίνδυνο.

Για να καταλάβουμε αυτές τις αλλαγές  την αιτία τους και τι μπορούμε να κάνουμε για να τις αποφύγουμε ας ακολουθήσουμε τη Σοφία σε μία μέρα της στη δουλειά.

Η ιστορία της Σοφίας

Για τη Σοφία η ζωή φαίνεται να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Ξύπνησε σήμερα το πρωί αναπνέοντας με δυσκολία ταλαιπωρούμενη από αλλεργικό συνάχι. Στην  δουλεία της αντιμετωπίζει καθημερινά ένας σορό πιέσεις και  παρενοχλήσεις . Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ,το αυτοκίνητο της έμεινε στο δρόμο σε ώρα αιχμής. Οι φωνές  και τα κορναρίσματα των άλλων οδηγών   μετέτρεψαν  την απογοήτευση της σε οργή. Η Σοφία πέρασε στην επιστροφή από τον παιδικό σταθμό για να πάρει την Άννα, την τετράχρονη κόρη της. Αυτό την έκανε προς στιγμή να νιώσει καλύτερα , αλλά όταν επέστρεψε σε ένα άδειο σπίτι η καρδιά της σφίχτηκε. Ο άντρας της, Γιώργος δεν ήταν πάλι εκεί. Δούλευε μέχρι αργά συχνά τώρα τελευταία και φερόταν τόσο απόμακρος και αποτραβηγμένος που η Σοφία ένιωθε ανασφαλής και καχύποπτη.

Μόλις  έβαλε την Άννα να καθίσει στο σαλόνι με το   αγαπημένο της παραμύθι και άρχισε να ετοιμάζει το δείπνο  άκουσε περίεργους θορύβους από το γκαράζ. Το μυαλό της άρχισε να τρέχει. Αυτή και ο Γιώργος δεν χρησιμοποιούν ποτέ το γκαράζ. Παρόλο που έχει μία πόρτα που το συνδέει με την κουζίνα.

Παρκάρουν πάντα μπροστά στο δρόμο και μπαίνουν στο σπίτι από την μπροστινή πόρτα . Αλλά τώρα κάποιος ήταν εκεί έξω. Οι θόρυβοι δυνάμωσαν . Άκουσε βήματα να πλησιάζουν την πόρτα της κουζίνας και διαπίστωσε έντρομη ότι ήταν ξεκλείδωτη. Ένας κόμπος σχηματίστηκε στο στομάχι της , το στόμα της στέγνωσε, η καρδιά της άρχισε να χτυπά δυνατά και οι παλάμες της ιδρύσαν τόσο πολύ που το γυάλινο μπολ που κράταγε έπεσε από τα χέρια της και έσπασε. Η Σοφία προσπάθησε να σπρώξει το βαρύ σιδερένιο τραπέζι της κουζίνας μπροστά στην πόρτα αλλά δεν εφάρμοζε καλά. Σε αυτή την προσπάθεια της έκοψε το χέρι της αλλά δεν το πρόσεξε. Έτρεξε στο σαλόνι και έπιασε την τσιμπίδα από το τζάκι.

Παίρνοντας θέση ανάμεσα στη Άννα και την κουζίνα , με το πρόσωπο της προς τον εισβολέα (όλα φαίνεται ότι γινόντουσαν σε αργή κίνηση) καθώς ένας άντρα ξεπρόβαλε από την κουζίνα . Ήταν ο Γιώργος με ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπο του. Ανεμίζοντας  ένα μπρελόκ με ένα κλειδί. Το πρόσωπο του χλόμιασε καθώς παρατηρούσε με ανοιχτό το στόμα την Σοφία. Τα μάτια της ήταν ορθάνοικτα  και φαινόταν όλο το άσπρο των ματιών της , το χέρι της ήταν  κομμένο αν και δεν αιμορραγούσε , και κρατούσε  την τσιμπίδα απειλητικά προς το μέρος της. Έδειχνε τέτοια αγριότητα που ο άντρας έμεινε έκπληκτος . Ακολούθησε μία στιγμή νεκρικής σιγής.

«Γεια σου μπαμπά!» είπε η Άννα.

Το χαμόγελο του Γιώργου επανήλθε διστακτικά

« Γεια σου Άννα! Ε….Σοφία»

Η Σοφία κατέβασε σιγά-σιγά την τσιμπίδα , προσπάθησε να μιλήσει αλλά δεν μπόρεσε να αρθρώσει παρά μόνο μία κραυγή. Περιέργως παρά τις μπερδεμένες σκέψεις της , παρατήρησε ότι για πρώτη φορά σήμερα το συνάχι στη μύτη της είχε σταματήσει να την ενοχλεί.

«Συγνώμη» είπε ο Γιώργος « Μάλλον σε τρόμαξα, ίσως μπορώ να επανορθώσω με κάποια καλά νέα. Το ξέρεις ότι δούλευα μέχρι αργά τώρα τελευταία. Δεν ήθελα να πω τίποτα γιατί δεν ήξερα αν θα τα καταφέρω. Αλλά προσπαθούσα να κλείσω ένα καινούριο συμβόλαιο. Τελικά τα κατάφερα και πήρα μια καλή προμήθεια . Έλα στο γκαράζ να δεις, αγόρασα καινούριο αυτοκίνητο!»

Σιωπηλά η Σοφία πήρε τη Άννα και τον ακολούθησαν.

«Γιατί τρέμεις Μαμά;» Ρώτησε η Άννα. Η Σοφία την αγκάλιασε σφιχτά και της έδωσε ένα μεγάλο φιλί.

Στο δείπνο η Σοφία διαπίστωσε ότι δεν είχε όρεξη. Όταν ήρθε η ώρα για ύπνο , ένιωθε ακόμα σε υπερένταση , για αυτό πήγε να κάνει ένα ζεστό μπάνιο όπου τελικά πρόσεξε το κομμένο χέρι της . Ακόμα και μετά το μπάνιο χρειάστηκε πολύ περισσότερη ώρα για να την πάρει ο ύπνος απ’ ότι συνήθως.

Κίνδυνος! Κίνδυνος! Κίνδυνος!

Η λέξη στρες δεν είναι η πρώτη που έρχεται στο μυαλό κάποιου σε αυτή την περίπτωση , αλλά οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν ότι αυτό ήταν που ένιωσε η Σοφία εκείνο το βράδυ. Και οι επιστήμονες θα το επιβεβαιώσουν. Στα μάτια τους , κάθε στρες , μικρό ή μεγάλο προέρχεται από τον αγώνα μας να επιβιώσουμε και να αναπαραχθούμε. Το νιώθουμε όταν αισθανόμαστε μία απειλή απέναντι στον εαυτό μας ή τα παιδιά μας. Για το λόγο αυτό η αντίδραση της Σοφία κορυφώθηκα όταν πήρε θέση για να υπερασπιστεί τη Άννα. Μία κατάσταση δεν χρειάζεται να απειλεί με άμεσο θάνατο για να προκαλέσει στρες.  Σαν κοινωνικά όντα , γνωρίζουμε όλοι ενστικτωδώς ότι εμείς και τα παιδιά μας εξαρτόμαστε από τους άλλους για την μακροπρόθεσμη ευημερία μας. Για το λόγω αυτό η Σοφία ήταν τόσο αγχωμένη με τις κοινωνικές απειλές , τις  παρενοχλήσεις στη δουλειά της, τα προβλήματα στο γάμο της, και της θυμωμένες φωνές των άλλων οδηγών στο δρόμο. Ένα βασικό πράγμα που πρέπει να θυμάστε για το στρες είναι ότι ο κίνδυνος δεν είναι ανάγκη να είναι πραγματικός για να το προκαλέσει. Αρκεί να πιστέψουμε ότι είναι πραγματικός. Η Σοφία δεν χρειάστηκε να δει έναν πραγματικό διαρρήκτη για να αρχίσει να χτυπά η καρδιά της – ένας φανταστικός έκανε τη δουλειά το ίδιο καλά.

Οι επιστήμονες κάνουν διάκριση ανάμεσα στο βραχυπρόθεσμο (οξύ) στρες και το μακροπρόθεσμο (χρόνιο) στρες. Το οξύ στρες προκαλεί φυσιολογικές και συναισθηματικές αντιδράσεις που ενεργοποιούν το σώμα και το μυαλό ώστε να αντιμετωπίσει την άμεση απειλή. Όταν η απειλή περάσει οι αντιδράσει υποχωρούν. Το μακροχρόνιο στρες προκαλεί παρόμοιες αντιδράσεις, συνήθως μικρότερης έντασης, αλλά επαναλαμβάνονται μέρα με τη μέρα χωρίς διακοπή.

Όταν επαναλαμβάνεται πολύ συχνά και για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι χρήσιμες αυτές αντιδράσεις που μπορεί να σώσουν τη ζωή σε μία περίπτωση απειλής , μπορούν να αποβούν πραγματικά απειλητικές για τη ζωή.

Η βραχυπρόθεσμη αντίδραση στο στρες συχνά αποκαλείται ως αντίδραση  πάλης –ή –φυγής. Αυτό είναι που ένιωσε η Σοφία όταν ο Γιώργος άνοιξε την πόρτα. Αντιλήφθηκε κίνδυνο και έτσι το μυαλό της και το σώμα της αυτόματα προετοιμάστηκαν και έντονη δράση, για μάχη ή φυγή. Για να κάνει ένα από αυτά καλά, το σώμα μας χρειάζεται μέγιστη διέγερση, ισχυρή μυϊκή δραστηριότητα και την ικανότητα  να συνεχίζουμε παρά τον τραυματισμό.

Στον εγκέφαλο της Σοφίας ενεργοποιήθηκε ένα πολύπλοκο σύμπλεγμα φυσιολογικών αντιδράσεων για να υποστηρίξουν αυτές τις ανάγκες. Πολλές από αυτές είχαν είδη αρχίσει , σε μικρότερη ένταση , σαν απάντηση σε μικρότερους στρεσογόνους παράγοντες που προϋπήρχαν  πριν έρθει ο Γιώργος σπίτι. Η αντίδραση στρες της Σοφία ξεκίνησε από την αντίληψη της. Όταν το αυτοκίνητό της έμεινε , το λογικό τμήμα  του εγκεφάλου της αντιλήφθηκε ένα πρόβλημα που απαιτούσε να δράσει άμεσα αλλά δεν ήταν ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου. Μετά το συναισθηματικό τμήμα του εγκεφάλου της ( το μεταιχμιακό ή στεφανιαίο σύστημα) και ιδιαίτερα η αμυγδαλή)  αύξησαν την διέγερσή της αντιδρώντας με φόβο στο θυμό τις κόρνες και τα εχθρικά βλέμματα των διερχόμενων οδηγών . Ο εγκεφαλικός φλοιός και το μεταιχμίακο σύστημα διέγειραν κάποιες αντιδράσεις , λίγο ή πολύ άμεσα , αυξάνοντας τον καρδιακό παλμό , και τον μυϊκό τόνο , αλλά άφησαν το μεγαλύτερο μέρος της  ευθύνης για την ενεργοποίηση των υπόλοιπων αντιδράσεων στο κέντρο ελέγχου έκτατου ανάγκης που βρίσκετε στο πίσω μέρος του υποθάλαμου. (Ένα κέντρο του εγκεφάλου που συντονίζει  βασικά ένστικτα όπως την πείνα τον ύπνο ή την αυτοάμυνα)

Η απειλή στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν μέτρια και έτσι το ερέθισμα στον υποθάλαμο δεν ήταν και τόσο δυνατό.

Αντιθέτως  όταν η Σοφία πίστεψε ότι ένα εισβολέας έμπαινε στην κουζίνα της ο εγκεφαλικός φλοιός της και το μεταιχμιακό σύστημα ούρλιαξαν «Κίνδυνος» όσο πιο δυνατά μπορούσαν. Ο υποθάλαμος έλαβε το μήνυμα δυνατά και καθαρά . Σε κλάσματα δευτερολέπτου , αυτός ο μικρός και πολύπλοκος  κυτταρικός σχηματισμός έθεσε σε λειτουργία όλα τα φυσιολογικά συστήματα που απαιτούνταν για να φέρει σε ετοιμότητα τους μυς της και το μυαλό της  σε πλήρη ισχύ και κατέστειλε οτιδήποτε θα μπορούσε να εμποδίσει .

Έδωσε εντολή στην υπόφυση να στείλει ένα χημικό μήνυμα στο φλοιό των επινεφριδίων, το εξωτερικό στρώμα των  επινεφριδίων αδένων, διεγείροντας το να παράγει την ορμόνη του στρες κορτιζόλη στην κυκλοφορία του αίματος. Είπε στο κέντρο ύπνου του εγκεφάλου της να κλείσε και στα κέντρα ετοιμότητας να ανεβάσουν ταχύτητα. Ενεργοποίησε τα κέντρα του εγκεφάλου που ελέγχουν τον μυϊκό τόνο , αυξάνοντας την ένταση σε όλο το σώμα. Είπε στα κέντρα της αναπνοής  στη βάση του εγκεφάλου της Σοφία να αυξήσουν την αναπνοή οξυγόνο για όλη την επιπλέον μυϊκή και πνευματική δραστηριότητα που επρόκειτο να συμβεί. Και το πιο σημαντικό από όλα , οδήγησε όλο το συμπαθητικό σύστημα να πατήσει γκάζι.

Τσίτα τα γκάζια.

Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα είναι ένα δίκτυο νευρικών κυττάρων που εκτείνετε μέσα στο σώμα μας και βοηθάει στην υποστήριξη των φυσιολογικών δραστηριοτήτων, για παράδειγμα κάνει την καρδία μας να χτυπάει πιο γρήγορα όταν ανεβαίνουμε τις σκάλες. Παρόλα αυτά σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης επιταχύνει – και η Σοφία ένοιωσε τα αποτελέσματα. Για να διαθέσει περισσότερο αίμα στην καρδιά και στους μυς της και τον εγκέφαλο το συμπαθητικό νευρικό σύστημα διέστειλε της αρτηρίες σε ορισμένα μέρη και της μίκρυνε σε αλλά και έκανε την καρδιά της να σφυροκοπάει. Για αυτό το λόγο ένιωσε τον παλμό στους κροτάφους της.

Στο πεπτικό σύστημα , το συμπαθητικό σύστημα της Σοφία στένεψε τις αρτηρίες και εμπόδισε τη λειτουργία του. Για το λόγο αυτό ένιωσε στεγνό το στόμα της και έναν κόμπο στο στομάχι.

Για να τη βοηθήσει να πάρει περισσότερο οξυγόνο τα συμπαθητικά νεύρα άνοιξαν τις διόδους αέρα. Για αυτό τα ρουθούνια της έκαιγαν και η μύτη της καθάρισε και η φωνή της χάθηκε όταν πρωτοαντίκρισε το Γιώργος.

Αλλά συμπαθητικά νεύρα δούλεψαν για να εξασφαλίσουν ότι η Σοφία θα βλέπει όλα όσα γίνονται γύρω της. Διέστειλαν τις κόρες των ματιών της και άνοιξαν τα βλέφαρα τόσο διάπλατα ώστε ο Γιώργος έβλεπε όλα το λευκό τμήμα των ματιών της.Για να την προστατέψει από το να υπερθερμανθεί , άλλα συμπαθητικά νεύρα ενεργοποίησαν τους ιδρωτοποιούς αδένες

Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα ενεργοποιεί τις περισσότερες από αυτές της αντιδράσεις απελευθερώνοντας ένα χημικό αγγελιοφόρο που λέγετε νορεπινεφρίνη ( ή νοραδρεναλίνη) στις νευρικές απολήξεις τον ιστών στόχων όπως τις αρτηρίες και τους ιδρωτοποιούς αδένες. Επίσης διεγείρει τον φλοιό των επινεφριδίων ( την καρδιά των επινεφρίδιων) για να πλημυρίσουν την κυκλοφορία με περισσότερη νορεπινεφρίνη  συν ένα δεύτερο σημαντικό χημικό , την επινεφρίνη ( ή αλλιώς αδρεναλίνη)

Αυτά τα χημικά όχι μόνο εντατικοποιούν τη διέγερση των οργάνων στα οποία στοχεύει άμεσα τα συμπαθητικά νεύρα, αλλά δρουν και σε μέρη του σώματος που δεν έχουν αυτές τις νευρικές συνδέσεις. Για παράδειγμα κάνουν το αίμα να πήζει πιο γρήγορα, ( έτσι το κόψιμο της δεν αιμορραγούσε πολύ), κάνει τις μυϊκές ίνες να συσπώνται πιο δυνατά (έτσι μπόρεσε να σηκώσει εύκολα το σιδερένιο τραπέζι) και επιταχύνει την εγκεφαλική λειτουργία (έτσι όλα γύρω της φαινόντουσαν σε αργή κίνηση). 

 Η ορμόνη κορτιζόλη , δρώντας μόνη της και σε συνδυασμό με την επινεφρίνη και τη νορ-επινεφρίνη υποστήριξαν την αντίδραση πάλης ή φυγής της Σοφία με άλλους τρόπους.

Διέγειρε το συκώτι της, τους μυς και άλλα όργανα για να απελευθερώσουν περισσότερη γλυκόζη και γλυκογόνο στη κυκλοφορία του αίματος, βοηθώντας στη δύναμή της και τη νοητική ικανότητα. Αυξάνει την αντοχή της στον πόνο έτσι δεν πρόσεξε το κόψιμο και κατέστειλε τη φλεγμονή και το οίδημα , μία αντίδραση που θα τη βοηθούσε να συνεχίσει να κινείται ακόμα και αν είχε πιο σοβαρό τραυματισμό όπως ένα διάστρεμμα στον αστράγαλο.

Τα αποτελέσματα από την αντίδραση πάλης- φυγής απαιτούν αρκετό χρόνο για να φύγουν. Οι μυς που έχουν συσταθεί παραμένουν σε ένταση και δεν επανέρχονται αυτόματα στο προηγούμενο μήκος τους. Σε αντίθεση οι αντανακλαστικές αντιδράσεις τους κάνουν να συσπώνται όταν ξεκινούν να τεντώνονται. Αφού περάσει ο κίνδυνος και ο εγκέφαλος αφήσει τους μυς να ηρεμήσουν λίγο, η σπονδυλική στήλη τους λέει να συσταθούν και πάλι. Στην αρχή περνάνε από έναν πολύ σύντομο κύκλο όπου χαλαρώνουνε λίγο και συσπώνται ξανά και ξανά . Αυτός είναι ο λόγος που η Σοφία άρχισε να τρέμει αφού ο φόβος της είχε περάσει.

Η μυοτατική ή συστολική αντίδραση (stretch reflex). Υποχωρεί αρκετά για να σταματήσει  να τρέμει , αλλά ο μυς δεν επανέρχεται στο αρχικό του μήκος. Παραμένει σχετικά ασπασμένος και σε ένταση έως το αντανακλαστικό να επανέλθει από μία χαλαρωτική εμπειρία όπως ή απαλή συνειδητή διάταση που εκτελείτε κατά τη διάρκεια ενός μασά η ενός προγράμματος yoga.

Οι μυς δεν είναι τα μόνα μέρη του σώματος που αργούν να επανέλθουν μετά από μία αντίδραση  πάλης –φυγής. Οι ορμόνες του στρες παραμένουν στον οργανισμό για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή και παράγονται σε ανάμνηση του κινδύνου. Αυτός είναι ο λόγος που η Σοφία δεν πείναγε για βραδινό μετά τη μάχη της ( ο πεπτικός της σωλήνας ήταν ακόμα κλειστός ) και γιατί είχε δυσκολία να κοιμηθεί αυτό το βράδυ ( ο εγκέφαλος της ήταν ακόμα σε διέγερση).

Η ιστορία της Σοφία δείχνει τι μπορεί να συμβεί όταν αντιμετωπίζουμε οξύ και άμεσο στρες. Αλλά τι συμβαίνει όταν αντιμετωπίζουμε μέτριο stress επαναλαμβανόμενο μέρα με μέρα?

Το σώμα μας ενεργοποιεί τους ίδιους μηχανισμούς εκτάκτου ανάγκης , αν και σε μικρότερο βαθμό. Δυστυχώς όταν γίνονται χρόνιες αυτές οι φυσιολογικές αντιδράσεις που μας βοηθούν να αντιμετωπίσουμε έναν κίνδυνο , γίνονται επικίνδυνες οι ίδιες.

Η καταστολή του πεπτικού συστήματος ενδέχεται να προκαλέσει γαστρεντερικά προβλήματα και η διατήρηση υψηλών επιπέδων γλυκόζης στο αίμα μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη διαβήτη.  Οι στενές αρτηρίες του αίματος και η αύξηση των καρδιακών παλμών ενδέχεται τελικά να οδηγήσει σε υψηλή αρτηριακή πίεση ή και έμφραγμα.  Η καταστολή της φλεγμονής επίσης ενδέχεται να καταστείλει το ανοσοποιητικό σύστημα , κάνοντας το πιο ευάλωτο σε μολύνσεις και πιθανόν ακόμα και καρκίνο. Το χρόνιο στρες μπορεί ακόμα να οδηγήσει σε υπογονιμότητα , φτωχή ικανότητα ίασης και εξάντληση.

Ευτυχώς , υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μειώσετε το στρες ή και για να μην εμφανιστεί καθόλου . Χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες : αλλαγή κατάστασης , αλλαγή στάσης, ή καλή προσωπική φροντίδα.

Αλλαγή κατάστασης σημαίνει να βρείτε μια καινούρια δουλειά , να μετακομίσετε σε άλλη γειτονιά ή να εγκαταλείψετε μια ψυχοφθόρα σχέση.

Αλλαγή στάσης σημαίνει να αποφασίσετε για παράδειγμα ότι δεν χρειάζεται να εξαντλήστε δουλεύοντας υπερωρίες για να αποδείξετε την αξία  σας για παράδειγμα , ή να αποφασίσετε ότι δεν είναι δική σας ευθύνη να κάνετε το σύντροφό σας να αλλάξει-

Αυτά μπορεί να είναι πολύ ισχυρά και να αλλάξετε τη ζωής σας , γιατί σας δίνουν το έλεγχο

Όταν συνειδητοποιήσετε ότι μπορείτε να επιλέξετε  πως θα αντιδράσετε  πολλά γεγονότα που προηγούμενος τα βρίσκατε στρεσογόνα μπορεί να χάσουν την ικανότητα τους να σε αγχώνουν.

Να φροντίζετε  τον εαυτό σας, να τρώτε καλά , να αποφεύγεις τα επιβλαβή φάρμακα , να ασκείστε , να ξεκουράζεστε αρκετά και να προγραμματίζετε δραστηριότητες στον ελεύθερο χρόνο σας σε ένα ευχάριστο περιβάλλον με  ανθρώπους που αγαπάτε βοηθούν να απαλλαγείτε από το στρες αλλά και να μην ξαναδημιουργηθεί.